πότε

See also: ποτε and ποτέ

Ancient Greek

Alternative forms

• κότε (kóte) — Ionic
• πόκα (póka) — Doric

Etymology

Proto-Hellenic *kʷókʷe, from Proto-Indo-European *kʷókʷe, from *kʷos + *-kʷe, equivalent to πο- (po-) + τε (te). See its indefinite form ποτέ (poté).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pó.te/ → /ˈpo.te/ → /ˈpo.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pó.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpo.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpo.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpo.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpo.te/

Adverb

πότε • (póte) (interrogative adverb)

1. when? at what time?

Usage notes

This word can be used to introduce direct and indirect questions. ὁπότε (hopóte) can only introduce indirect questions.

Descendants

• Greek: πότε (póte)

See also

Ancient Greek correlatives ^(edit)

type	interrogative	indefinite	(medial) demonstrative	proximal demonstrative	distal demonstrative	relative	indefinite relative	identity	other
basic	τίς	τις, ἔνιοι	†ὁ, οὗτος	ὅδε	ἐκεῖνος	ὅς	ὅστις	ὁ αὐτός (αὑτός), ὁμός	ἕτερος, ἄλλος
dual	πότερος	πότερος, ποτερός				ὁπότερος
quality	ποῖος	ποιός	†τοῖος, τοιοῦτος	τοιόσδε		οἷος	ὁποῖος	ὅμοιος	ἑτεροῖος, ἀλλοῖος
quantity	πόσος	ποσός	†τόσος, τοσοῦτος	τοσόσδε		ὅσος	ὁπόσος
manner	πῶς	πως	†τώς, †ὥς, οὕτως	ὧδε		ὡς	ὅπως	ὁμῶς	ἑτέρως, ἄλλως
method, path, place	πῇ	πῃ	τῇ, ταύτῃ	τῇδε	ἐκείνῃ	ᾗ	ὅπῃ		ἄλλῃ
place	ποῦ, †πόθι	που, †ποθι	ἐνταῦθα	ἐνθάδε	ἐκεῖ, ἔνθα, †ἐκεῖθι	οὗ, ἔνθα, †ὅθι	ὅπου, †ὁπόθι	αὐτόθι, ὁμοῦ	ἄλλοθι
source	πόθεν	ποθεν	†τόθεν, ἔνθεν, ἐντεῦθεν	ἐνθένδε	ἐκεῖθεν	ὅθεν	ὁπόθεν	†ὁμόθεν	ἄλλοθεν
destination	ποῖ, †πόσε	ποι	ἔνθα, ἐνταῦθα	ἐνθάδε, δεῦρο	ἐκεῖσε	οἷ	ὅποι, †ὁπόσε	αὐτόσε, ὁμόσε	ἄλλοσε
time	πότε, πῆμος	ποτέ, ποτε, τοτέ, ἐνίοτε	τότε, τῆμος	τημόσδε		ὅτε, ἦμος	ὁπότε, †ὁππῆμος	ἅμα	ἄλλοτε
exact time	πηνίκα		†τηνίκα, τηνικαῦτα	τηνικάδε		ἡνίκα	ὁπηνίκα	αὐτίκα
duration of time			τέως			ἕως
size, age	πηλίκος	πηλίκος	†τηλίκος, τηλικοῦτος	τηλικόσδε		ἡλίκος	ὁπηλίκος	ὁμῆλιξ
repetition	ποσάκις, ποσίνδα	ποσάκις	τουτάκις, τοσάκις			†ὁσάκις ὁποσάκις	ὁποσάκις
multiplication	ποσαπλάσιος					ὁσαπλάσιος, ὁσαπλασίων
order	πόστος	ποστός					ὁπόστος
† Forms rarely or never used in Classical Attic prose Relative also used in exclamations; either relative or indefinite relative used in indirect questions.

Further reading

• “πότε”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πότε”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πότε”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πότε in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• πότε in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4219 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • time idem, page 875.
  • when idem, page 975.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πότε (póte), from Proto-Indo-European *kʷokʷe, from *kʷos + *-kʷe, equivalent to πο- (po-) + τε (te).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpote/
• Hyphenation: πό‧τε

Adverb

πότε • (póte)

1. when

   Πότε πάτε στην Αγγλία;

   Póte páte stin Anglía?

   When are you going to England?

Synonyms

• όταν (ótan, “when, while”)

Related terms

• πότε-πότε (póte-póte, “sometimes, now and then”)

See also

• ποτέ (poté, “ever; never”)