English edit

Etymology edit

Borrowed from Japanese (uro)

Noun edit

uro (plural uro)

  1. A small, irregularly-shaped wound made in the trunk of a bonsai tree for aesthetic reasons.

Bikol Central edit

Pronunciation edit

  • Hyphenation: u‧ro
  • IPA(key): /ʔuˈɾo/, [ʔuˈɾo]

Noun edit

uró

  1. moan

Derived terms edit

Esperanto edit

Etymology edit

Borrowed from Latin urus.

Pronunciation edit

Noun edit

uro (accusative singular uron, plural uroj, accusative plural urojn)

  1. aurochs

Finnish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈuro(ˣ)/, [ˈuro̞(ʔ)]
  • Rhymes: -uro
  • Syllabification(key): u‧ro

Noun edit

uro

  1. Alternative form of urho

Declension edit

Inflection of uro (Kotus type 48/hame, no gradation)
nominative uro uroot
genitive uroon uroiden
uroitten
partitive urotta uroita
illative urooseen uroisiin
uroihin
singular plural
nominative uro uroot
accusative nom. uro uroot
gen. uroon
genitive uroon uroiden
uroitten
partitive urotta uroita
inessive uroossa uroissa
elative uroosta uroista
illative urooseen uroisiin
uroihin
adessive uroolla uroilla
ablative uroolta uroilta
allative uroolle uroille
essive uroona uroina
translative urooksi uroiksi
abessive urootta uroitta
instructive uroin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of uro (Kotus type 48/hame, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative urooni urooni
accusative nom. urooni urooni
gen. urooni
genitive urooni uroideni
uroitteni
partitive urottani uroitani
inessive uroossani uroissani
elative uroostani uroistani
illative urooseeni uroisiini
uroihini
adessive uroollani uroillani
ablative urooltani uroiltani
allative uroolleni uroilleni
essive uroonani uroinani
translative urookseni uroikseni
abessive uroottani uroittani
instructive
comitative uroineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative uroosi uroosi
accusative nom. uroosi uroosi
gen. uroosi
genitive uroosi uroidesi
uroittesi
partitive urottasi uroitasi
inessive uroossasi uroissasi
elative uroostasi uroistasi
illative urooseesi uroisiisi
uroihisi
adessive uroollasi uroillasi
ablative urooltasi uroiltasi
allative uroollesi uroillesi
essive uroonasi uroinasi
translative urooksesi uroiksesi
abessive uroottasi uroittasi
instructive
comitative uroinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative uroomme uroomme
accusative nom. uroomme uroomme
gen. uroomme
genitive uroomme uroidemme
uroittemme
partitive urottamme uroitamme
inessive uroossamme uroissamme
elative uroostamme uroistamme
illative urooseemme uroisiimme
uroihimme
adessive uroollamme uroillamme
ablative urooltamme uroiltamme
allative uroollemme uroillemme
essive uroonamme uroinamme
translative urooksemme uroiksemme
abessive uroottamme uroittamme
instructive
comitative uroinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative uroonne uroonne
accusative nom. uroonne uroonne
gen. uroonne
genitive uroonne uroidenne
uroittenne
partitive urottanne uroitanne
inessive uroossanne uroissanne
elative uroostanne uroistanne
illative urooseenne uroisiinne
uroihinne
adessive uroollanne uroillanne
ablative urooltanne uroiltanne
allative uroollenne uroillenne
essive uroonanne uroinanne
translative urooksenne uroiksenne
abessive uroottanne uroittanne
instructive
comitative uroinenne
third-person possessor
singular plural
nominative uroonsa uroonsa
accusative nom. uroonsa uroonsa
gen. uroonsa
genitive uroonsa uroidensa
uroittensa
partitive urottaan
urottansa
uroitaan
uroitansa
inessive uroossaan
uroossansa
uroissaan
uroissansa
elative uroostaan
uroostansa
uroistaan
uroistansa
illative urooseensa uroisiinsa
uroihinsa
adessive uroollaan
uroollansa
uroillaan
uroillansa
ablative urooltaan
urooltansa
uroiltaan
uroiltansa
allative uroolleen
uroollensa
uroilleen
uroillensa
essive uroonaan
uroonansa
uroinaan
uroinansa
translative urookseen
urooksensa
uroikseen
uroiksensa
abessive uroottaan
uroottansa
uroittaan
uroittansa
instructive
comitative uroineen
uroinensa

Italian edit

 
Italian Wikipedia has an article on:
Wikipedia it

Etymology edit

From Latin ūrus.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈu.ro/
  • Rhymes: -uro
  • Hyphenation: ù‧ro

Noun edit

uro m (plural uri)

  1. (zoology) aurochs, urus

Further reading edit

  • uro in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Japanese edit

Romanization edit

uro

  1. Rōmaji transcription of うろ

Latin edit

Etymology edit

From Proto-Italic *ouzō, from Proto-Indo-European *h₁ews- (to burn), the same source as the second element of Proto-Germanic *aimuzjǭ (ashes); see ember. Cognate with Ancient Greek εὕω (heúō, to singe), Sanskrit ओषति (óṣati, to burn).

Pronunciation edit

Verb edit

ūrō (present infinitive ūrere, perfect active ussī, supine ustum); third conjugation

  1. to burn, consume, inflame
    Synonyms: īnflammō, flammō, cōnflagrō, flagrō, incendō, accendō, ārdeō, cremō, adoleō
    • c. 37 BCE – 30 BCE, Virgil, Georgics 1.77–79:
      Urit enim lini campum seges, urit avenae,
      urunt Lethaeo perfusa papavera somno
      The flax burns as the cornfield and so burns the oat
      They burn the Lethe immerged in poppy sleep
  2. (figurative) to be inflamed with love or lust
  3. (figurative) to annoy, to gall, to vex
    Synonyms: fatīgō, turbō, perturbō, sollicitō, agitō, concitō, disturbō, irrītō, lacessō, stimulō, percieō, concieō, cieō, ēvertō, peragō, īnfestō, moveō, agō, angō, versō
    Antonym: cōnsōlor
  4. (figurative) to rage, to ravage
    • Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 10 10.17:
      haec eos in Etruria iactantes molientesque bellum domi Romanum urebat.
      While they were embroiled and struggling in Etruria the war in Roman houses raged

Conjugation edit

   Conjugation of ūrō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present ūrō ūris ūrit ūrimus ūritis ūrunt
imperfect ūrēbam ūrēbās ūrēbat ūrēbāmus ūrēbātis ūrēbant
future ūram ūrēs ūret ūrēmus ūrētis ūrent
perfect ussī ussistī ussit ussimus ussistis ussērunt,
ussēre
pluperfect usseram usserās usserat usserāmus usserātis usserant
future perfect usserō usseris usserit usserimus usseritis usserint
passive present ūror ūreris,
ūrere
ūritur ūrimur ūriminī ūruntur
imperfect ūrēbar ūrēbāris,
ūrēbāre
ūrēbātur ūrēbāmur ūrēbāminī ūrēbantur
future ūrar ūrēris,
ūrēre
ūrētur ūrēmur ūrēminī ūrentur
perfect ustus + present active indicative of sum
pluperfect ustus + imperfect active indicative of sum
future perfect ustus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present ūram ūrās ūrat ūrāmus ūrātis ūrant
imperfect ūrerem ūrerēs ūreret ūrerēmus ūrerētis ūrerent
perfect usserim usserīs usserit usserīmus usserītis usserint
pluperfect ussissem ussissēs ussisset ussissēmus ussissētis ussissent
passive present ūrar ūrāris,
ūrāre
ūrātur ūrāmur ūrāminī ūrantur
imperfect ūrerer ūrerēris,
ūrerēre
ūrerētur ūrerēmur ūrerēminī ūrerentur
perfect ustus + present active subjunctive of sum
pluperfect ustus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present ūre ūrite
future ūritō ūritō ūritōte ūruntō
passive present ūrere ūriminī
future ūritor ūritor ūruntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives ūrere ussisse ustūrum esse ūrī ustum esse ustum īrī
participles ūrēns ustūrus ustus ūrendus,
ūrundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
ūrendī ūrendō ūrendum ūrendō ustum ustū

Derived terms edit

Descendants edit

  • Galician: aburar

References edit

  • uro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • uro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the sun burns, scorches: sol ardet, urit

Norwegian Bokmål edit

Etymology edit

From u- +‎ ro.

Noun edit

uro f or m (definite singular uroa or uroen, indefinite plural uroer, definite plural uroene)

  1. (uncountable) restlessness
  2. unrest
  3. unease, uneasiness, disquiet
  4. a mobile (decorative arrangement of small items hung from a frame)

References edit

Norwegian Nynorsk edit

Etymology edit

From u- +‎ ro.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /²ʉːrʊ/, /²ʉːˌruː/

Noun edit

uro f (definite singular uroa, indefinite plural uroer, definite plural uroene)

  1. (uncountable) restlessness
  2. unrest
  3. unease, uneasiness, disquiet
  4. a mobile (decorative arrangement of small items hung from a frame)

References edit

Olukumi edit

Etymology edit

Compare with Yoruba irò, urò

Pronunciation edit

Noun edit

úrò

  1. any of the various species of ape or large monkey

Pali edit

Alternative forms edit

Noun edit

uro

  1. nominative/vocative/accusative singular of uras (breast)

Portuguese edit

 
Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Etymology edit

From Latin ūrus (aurochs), from Proto-Germanic *ūraz (aurochs), from Proto-Indo-European *ūsr- (aurochs).

Pronunciation edit

  • Hyphenation: u‧ro

Noun edit

uro m (plural uros)

  1. aurochs (Bos primigenius, an extinct European species of wild cattle)
    Synonyms: uroque, auroque

Rohingya edit

Etymology edit

From Sanskrit उड्डयते (uḍḍayate).

Verb edit

uro

  1. to fly

Spanish edit

Etymology edit

16th-century borrowing from Latin ūrus.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈuɾo/ [ˈu.ɾo]
  • Rhymes: -uɾo
  • Syllabification: u‧ro

Noun edit

uro m (plural uros)

  1. aurochs (Bos primigenius)

Further reading edit