See also: mítt and Mitt

EnglishEdit

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

EtymologyEdit

Clipping of mitten.

PronunciationEdit

  • IPA(key): /mɪt/
  • (file)
  • Rhymes: -ɪt

NounEdit

mitt (plural mitts)

 
An oven mitt.
  1. A mitten
  2. An oversized, protective glove such as an oven mitt or a baseball mitt.
  3. (informal, especially in the plural) A hand.
    Hey, get your cotton-picking mitts off my sandwich!

Derived termsEdit

TranslationsEdit

See alsoEdit

FaroeseEdit

AdverbEdit

mitt

  1. mid, in the middle
  2. just as

IcelandicEdit

PronounEdit

mitt

  1. (possessive) singular nominative/accusative neuter of minn

DeclensionEdit

possessive pronouns
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative minn mín mitt mínir mínar mín
accusative minn mína mitt mína mínar mín
dative mínum minni mínu mínum mínum mínum
genitive míns minnar míns minna minna minna

MalteseEdit

PronunciationEdit

NumeralEdit

mitt m or f

  1. attributive form of mija (hundred)

Usage notesEdit

  • The attributive form is used before counted nouns.

VerbEdit

mitt

  1. first/second-person singular imperfect of miet

Norwegian BokmålEdit

EtymologyEdit

From Old Norse mitt.

PronunciationEdit

DeterminerEdit

mitt n

  1. neuter singular of min

ReferencesEdit

Norwegian NynorskEdit

EtymologyEdit

From Old Norse mitt.

PronunciationEdit

DeterminerEdit

mitt

  1. neuter singular of min

ReferencesEdit

Old NorseEdit

AdjectiveEdit

mitt

  1. strong neuter nominative/accusative singular of miðr

DeterminerEdit

mitt n

  1. neuter nominative/accusative singular of minn

SwedishEdit

EtymologyEdit

From Old Swedish mitt, from Old Norse miðr.

PronunciationEdit

NounEdit

mitt c

  1. middle; the middle point

DeclensionEdit

Declension of mitt 
Uncountable
Indefinite Definite
Nominative mitt mitten
Genitive mitts mittens

PronounEdit

mitt

  1. (possessive) my, mine (neuter gender, singular)

DeclensionEdit